Het land van melk en honing!!!

Het is niet te geloven maar sinds 16 februari zijn we officeel inwoners van Australie! We zijn zaterdag ochtend aangekomen op het vliegveld van Adelaide. Daar troffen we natuurlijk de meest chagerijnige douane beambte van het hele land! We waren wel wat zenuwachtig of het toch allemaal echt wel zou kloppen met de visa, maar de mevrouw die de paspoorten controleerde en de stempels zette zei werkelijk helemaal niets. We hadden ook geen welkomst dansje ofzo verwacht maar nu waren we allebei een beetje beduusd toen we er door waren. En vroegen ons af of het nu allemaal wel goed was en ze wel had geregistreerd dat we ‘binnen’waren.
Dus we hebben elkaar maar even gefeliciteerd en daarna de hele toestand met de quarantaine doorlopen. (alles weer opgenoemd qua eten en laten bekijken aan alle kanten, even de onderkant van de schoenen laten zien, de tent genoemd maar na een zucht van de quarantaine medewerkster en mijn verhaal dat we hem ech heel heel goed schoon hadden gemaakt mocht die gelukkig in de tas blijven!)

Op de parkeerplaats aangekomen stond de auto er gelukkig nog wel maar die gaf natuurlijk geen sjoege bij het starten dus gelijk de ANWB er weer bij en het bleek alleen de accu te zijn. Ik ( Anne) kon inmiddels zelf de startkabels aansluiten tot groot plezier van de ANWB meneer en Fred)
Daarna een stukje rijden i.v.m. de accu en een flesje bubbels gekocht om het hele gebeuren nog maar eens te vieren.

Vandaag moesten we de stad in om een sofinummer aan te vragen en ons aan te melden voor een ziektekosten verzekering. Dat lijkt een heel gedoe maar de rit met de bus naar de stad was nog langer dan het daadwerkelijke geregel. Echt ongelovelijk hoe snel sommige dingen hier gaan. Even een formuliertje invullen en met 10 minuten weer buiten staan en alles geregeld! Heerlijk land!!!

Morgen gaan we met de auto naar de garage, we maken nog steeds water als we door een regenbui rijden en dat moet nu toch maar eens gerepareerd worden. Daarnaast natuurlijk de accu die nog wel wat te wensen over laat en sinds vanmiddag hebben we helaas ook een olie lek. Daar balen we flink van maar ja, het kan niet altijd feest zijn.
Woensdag hopen we aan onze reis door het rode midden te kunnen beginnen.

We weten nog niet wanneer we de volgende keer weer kunnen internetten. De afgelopen tijd was het wat vaker omdat we veel in grotere plaatsen en steden zijn geweest.

Volgende keer weer foto's!