In memoriam 21/6/2010-18/9/2010

De gasten voor het kerstdiner al uitgenodigd. De tafelschikking -wie zit waar- al bijna rond. De kleuren van het nieuwe tafelkleed afgestemd op het hoofdgerecht.
Alleen, het hoofdgerecht is niet meer....
Gisteren afscheid moeten nemen van onze 2 (twee ja) kalkoenen, Brian en Sybil.
Een vos was hun te slim af. En dat kan al snel bij kalkoenen.

Eerst nog het naive idee gehad dat Brian 'walkabout' was gegaan. Of gewoon was opgezogen door starship Enterprise. Gisteravond echter, om een uur of 9, terwijl we nog even op de veranda een wijntje deden, een plotselinge kreet. Een 'klok-klok' op een ietwat gesmoorde toon. Wij met zaklamp en golfstok (longdrive, voor de cane-toads maar nu voor dat wat het gesmoorde kalkoen geluid veroorzaakte)de tuin in. Van de 3 nog overgebleven kalkoenen nog maar 1 present en die was redelijk gestresst.
Vos gespot op veilige afstand met een kalkoen, inmiddels zonder hoofd, in zijn bezit. Sue, de buurvrouw gewaarschuwd want het zou ook een kalkoen van haar kunnen zijn. Eerst de vos verjaagd. Uit post mortem onderzoek bleek het echter onze Sybil te zijn. Slik.
We hebben Sybil maar achtergelaten voor de vos. Heeft tenminste iemand nog een beetje een kerstgevoel in september.

Kerstmis zullen we nog steeds vieren. Het hoofdgerecht slaan we uit solidariteit gewoon over.